Aankomst in Zweden

Het was eindelijk zover. Na weken lang plannen, waar ga je wonen, wat neem je mee, hadden we het punt bereikt dat de auto volgeladen kon worden. Het is een luxe dat je extra spullen mee kan nemen, maar hoe groot je koffers/auto is, het zit altijd nét iets te vol. De reis naar Zweden was best lang. We gingen niet met de boot, maar over de bruggen in Denemarken. Hierdoor zouden we ruim 10 uur (12 uur inclusief pauzes) doen over de hele trip. Gelukkig hadden we alle drie in de auto (m’n vader en moeder brachten me) een rijbewijs. Maar op een of andere manier lukte me het om bij alle stukken met stortbuien én alle stukken met wegwerkzaamheden achter het stuur te zitten. Ook de tweede van de grote bruggen in Denemarken was voor mij, de Sontbrug. 57 meter boven het waterniveau en een slordige 18 kilometer lang. Eindelijk waren we dan in Zweden, een paar kilometertjes verder parkeerde ik de auto voor onze slaapplek voor de komende week, een B&B net buiten Lund. De volgende dag moesten we vroeg op om aan ons ontbijt te beginnen. De Zweedse lekkernijen stonden uitgestald, maar het was wel even wennen. “Normaal” brood kenden ze blijkbaar niet en ook zoet beleg was ver te zoeken. Of we dan de garnalenspread wilden proberen op onze legen magen? … Nadat we toch wel wat lekkers binnen hadden (vooral veel knäckebröd), konden we de sleutel voor mijn kamer gaan ophalen. In het gebouwtje (midden in Lund) stonden al een aantal andere internationale studenten met koffer en al, en net uit het vliegtuig voor ons te wachten. Gelukkig waren we zo aan de beurt en ik mocht m’n kamer eens grondig gaan inspecteren. Net naast het station in Spoletorp South heb ik op de begane grond mijn kamertje. Het zag er nog best oké uit. Een eigen kitchenette, bed, tafel, bureaustoel en genoeg opbergruimte voor een half weeshuis. Dit zou ik dan het volgende half jaar mijn thuis mogen noemen. De spullen van thuis konden ingeruimd worden en natuurlijk mocht een schoonmaak beurt ook niet ontbreken. Maar ik had niet alleen mijn eigen plekje, ik heb ook nog 8 huisgenoten en dus een gezamenlijke woonkamer en keuken. Het was daar wel aan te zien dat het huis tijdens de zomermaanden nogal leeg had gestaan, de sfeer was ver te zoeken. Toen maar eens wat eten, maar daarvoor moesten we ook voor het eerst een Zweedse supermarkt in. Een beleving op zich. Hoewel het bier er een stuk duurder is en de keuze aan beleg voor Nederlandse begrippen wat vreemd is, kom je een hele muur tegen met alleen maar verschillende soorten en maten knäckebröd. Één voordeel, ik houd wel van knäckebröd! Toen we onze broodjes aan het oppeuzelen waren kreeg ik het natuurlijk al voor elkaar om een lijmbolletje van m’n spalkje eraf te bijten en ook door te slikken… Dus we konden op zoek naar een tandarts. Nadat een (achteraf gezien) privé kliniek geen plek had, werden we door de eigenaar van de B&B doorverwezen naar een tandarts die mij wél kon helpen. Dag 1 en de tandarts ken ik al. Dag 2 de dokter en dag 4 de fysiotherapeut dan maar? We keerden weer terug naar ons B&B om daarna toch even een kijkje te nemen bij een andere en vooral goedkopere supermarkt (tot twee keer zo goedkoop als die van vanmiddag en daarmee weer gelijk aan Nederlandse maatstaven). Ook hier weer ruime keuze aan crackers en vis en ook het interessante systeem om zelf je eigen aardappels in een zak te scheppen. Toen werd he tijd voor wat eten en om maar gelijk de Zweedse keuken te omarmen… gingen we naar de Mc Donalds. Tja, we waren nou eenmaal moe van onze reis. Nu zijn we weer terug in ons B&B en kan ik door diens Wi-Fi mijn eerste reisverslag gaan uploaden. Hopelijk vinden jullie het leuk om te lezen, voor mij is het in ieder geval leuk om ook later weer eens terug te lezen hoe het ook al weer allemaal was. Dus, zoals ze in het Zweeds zeggen: Hallå!