Stop! Nacho time!

Het schrijven van een reisverslag blijkt maar weer eens een goede uitwijkactiviteit te zijn. Telkens als je bedenkt dat je nu toch echt ergens mee moet beginnen, komt er ineens een goede zin in je op die je echt in het verslag kwijt wilt. En na een regel stop je natuurlijk niet. Dus als je je afvraagt waarom sommige dagen zo leeg lijken, vul dan op die lege plekken ofwel het schrijven van een reisverslag, ofwel Skypen in (want dat doe ik ook regelmatig!). De vorige keer liet ik jullie in spanning over de SUSA toets die ik zou maken, dus laat ik daar maar snel mee doorgaan.

Vrijdagochtend 11 uur loop ik een stille examenzaal binnen, moet ik alle spullen aan de kant gooien en sla ik het examen open. Veel makkelijke multiplechoicevragen verschijnen en ik heb door dat dit wel goed gaat komen. Na 1 uur mochten we weg en na wat overleg (Nederlanders en Duitsers vonden het makkelijk, de rest van de wereld had er moeite mee…) maar eens naar huis gegaan om uitgebreid te lunchen en aan mijn huisgenoten te vragen hoe het was gegaan. Toen op weg naar een feestje van mijn internationale mentorgroep. Na lang zoeken (was naar de verkeerde straat gegaan) kwam ik in een drukke kamer binnen, waar ik met een aantal Duitsers leuk heb gediscussieerd over films en boeken. We gingen met z’n allen door naar een nation feest, maar de rij bleek verschrikkelijk lang te zijn (waarschijnlijk 1.5-2 uur wachten). Martine (de Nederlandse van 1 verdieping hoger) en ik vonden het daarom wel weer goed geweest en zijn weer vrolijk naar huis gelopen. Ook met haar had ik gelukkig genoeg gespreksstof!

Zaterdag was de sportdag! Maar het regende… Dus niemand ging… Ik besloot dus maar mijn kamer op te gaan ruimen en m’n eerste Zweedse was te draaien. Die daarna in een heuse droogkast opgehangen (vooral omdat de droger geen warme lucht blies…). Die avond hadden we als huis besloten om weer eens naar een feestje te gaan. Eerst even langs de bovenburen om daar wat rare drinkspelletjes te doen (flipcup) en weer wat nieuwe mensen te ontmoeten.

Toen gingen we op weg naar een nation (Vastgöta) die die avond een feest zou hebben, maar eenmaal aangekomen stond er een immense rij die niet leek te slinken. Dus gingen er een paar van ons naar Malmö en Lund nation toe om de kijken of het daar rustiger was. Bij Lund leek het nog rustig genoeg dus even switchen van rij. Maar ook daar leken we niet verder binnen te komen, want alle leden van Lund die een sittning (traditioneel Zweedse maaltijd met veel drank en zingen) hadden voorrang (zo’n 200 man). Intussen werd het in de rij steeds meer dringen en kwam ik ook aan de praat met een aantal Zweden. Toen werden we eindelijk binnen gelaten, maar kwam ik erachter dat ik nog maar alleen was… Later hoorde ik dat de rest weer naar de volgende rij van Malmö was geswitcht. Bij Lund kwam ik weer in de volgende rij terecht, waar ik meer Zweden bleef ontmoeten en eenmaal binnen kwam ik erachter waarom. Heel de zaal was vol… Met Zweden… Gelukkig kwam ik nog een aantal internationale studenten tegen, waarmee ik het nog een leuke avond heb gemaakt. Eenmaal thuis werd de nacht nog wat leuker omdat ik nog leuk met m’n Nederlandse vriendinnetje Laura kon Skypen, bij wie het feestje ook net klaar was.

Hoe leuk ook de vorige avond was, zo moeilijk was het opstaan op zondagochtend. Ik had namelijk een kaartje voor de excursie naar Söderåsen, waar we rond zouden gaan hiken. Gelukkig kon ik nog wat slapen in de bus, want 2.5 uur door de bergen wandelen zou niet niks worden. Onderweg hadden we weer veel tijd om nieuwe mensen te ontmoeten en mooie foto’s te maken (zie onder). Wel jammer dat we helemaal zijn natgeregend op het einde, maar gelukkig was er nog wat tijd over om ons in het informatiehuisje op te warmen en bezig t houden met kleurplaten, Zweedse woordzoekers en een krijtverfmuur. ’s Avonds ging ik me dan maar eens trakteren op heerlijke verse sushi (tsjee, wat is dat duur! Of eigenlijk is alles hier duur…). Toen nog een Skype avontuur met mijn oude huisgenoten in Twente en gezellig in onze woonkamer bijkletsen.

Maandag begonnen de colleges weer, maar omdat ik ervan uit ging dat mijn eerste college pas om kwart over 3 begon, had ik een lui begin van de dag. Spulletjes opruimen, reisverslag bijwerken en om 3 uur klaar staan. Bij het checken van het lokaal kwam ik erachter dat mijn college van Stellar Structure and Evolution pas volgende week maandag startte en mijn andere vak (Introduction to Astrophysics) dinsdag de eerste meeting had. Dus besloot ik maar te gaan fitnessen, maar natuurlijk waren mijn sportschoenen nergens te bekennen… Die bleken nog gewoon in Nederland te zijn. De derde optie was dan maar om boeken te gaan halen voor mijn vakken. Na een tip van de studievereniging kwam ik bij een verlaten pand aan de andere kant van Lund en moest ik weer zonder resultaat terug. Gelukkig had ik eindelijk mijn Zweedse bankpas binnen (post wordt hier door de huisbaas sporadisch bezorgd, lees eens per week), dus kon ik daar nog mee uitproberen (vooral alles in Google Translate gooien).

Nadat de Schotse meiden (Katie en Hazel) hun groenteloze zalmpasta hadden gemaakt, werden we uitgenodigd om naar een flatfeest te komen een paar verdiepingen boven ons. We komen daar binnen en de sfeer was echt kil. We gingen op de bank zitten en in tegenstelling tot andere feesten, was er niemand open voor een conversatie. Snel vluchtten we weg uit dit awkward feestje om erachter te komen dat het bijna alleen maar Zweden waren die elkaar al kenden…

Dinsdag zouden dan echt mijn colleges gaan starten! Na een korte stop langs de bank (blijft moeilijk om alle info in een keer mee te geven) mocht ik de collegezaal in, waar slechts 15 man zat. Erg fijn om echt even een basis te hebben die alles behandeld, zoals die in dit vak wordt gegeven. Toen samen met Charlotte op pad om boeken te halen, die ze daadwerkelijk in de universiteitsboekenshop (ik wist nog niet dat die bestond) hadden. Het werd weer Skype tijd met m’n vriendinnetje (met tussendoor nog wat eten, volgens mij Nacho’s (tortilla chips met bonen, kaas, tacosaus en crème fraise uit de oven) al is dat alweer te lang geleden, en wat werken).

De volgende dag was ik weer vrij, geen colleges gepland. ’s Ochtends heb ik weer eens bijgepraat met een oude vriend, Boy, die in Uppsala (ook Zweden) is gaan studeren. Het is dan toch wel grappig om te zien hoe de ervaringen overeen komen, en op sommige punten ook weer zo kunnen verschillen. Die middag ben ik bezig geweest om wat studiewerk voor het Honoursprogramma in Twente, het schrijven van mijn reisverslag, etc. Maar ’s avonds zou het wel leuk worden. Van mijn nation was er namelijk de Novischpub, een bijeenkomst om de nieuwe leden (de Novisch) kennis te laten maken met de vereniging. Veel nieuwe mensen ontmoet en ook een beeld gekregen van wat zo’n nation je nu eigenlijk allemaal biedt. Vooral de Spex (een soort komisch theaterstuk met musical elementen in het Zweeds) trok me wel. Helaas was het acteren daarin in het Zweeds, dus dat viel af. Maar de band van de Spex had waarschijnlijk nog een gitarist nodig, dus wie weet gaat dat nog wat worden! Na thuis weer te hebben geskypt (tjee, ook daar gaat wel veel tijd in zitten besef ik nu…), kwamen er 2 huisgenoten stomdronken terug van een feestje en besloot een van de 2 (Katie) om waspoeder over haar hoofd te gooien omdat ze zich zo vies voelde… We hebben haar maar veilig haar bed in geholpen en hoopte dat het de volgende dag weer beter zou zijn. Tijdens nog een naborreltje kwamen er best leuke verhalen naar boven over die avond…

Donderdag had ik mijn tweede college van Introduction to Astrophysics, waar we al weer iets dieper op de stof ingingen, al blijft het wel een beetje bij de basis. Die middag moest ik weer druk verder met Honours, reisverslag en Skype (hier zou ik een standaardafkorting voor moeten maken, ik gebruik het zo vaak…). Tussendoor was het alweer tijd voor Nacho’s (het is gewoon lekker en goedkoop, kan er niks aan doen!) en ’s avonds rustig met wat huisgenoten een andere internationale studenten film gekeken.

Dat is alweer het einde voor dit verslag, die wat eerder is gekomen dat de andere verslagen (ik ga proberen ze zo snel mogelijk na de donderdag te schrijven, dan weet ik zelf tenminste ook nog wat er allemaal is gebeurd!). Er zijn dit keer ook niet zoveel foto’s meer om erbij te stoppen, wie weet neem ik binnenkort wel weer mijn camera ter hand! Vi ses!