Helsingkrona: We lost the battle, but not the war!

De eetgewoontes hier in Lund zijn nog wat wennen. Het koken hier gebeurt vrij laat en we zijn nog aan het uitvogelen wat er wel en niet goedkoop is. Zo zijn Zweedse balletjes erg betaalbaar, maar niet zo lekker. Omdat we pas 6 uur afspraken beginnen te maken over wie er wel en niet mee eet, staat het eten pas om 7-8 uur klaar. Dit komt ook vooral doordat de meeste hier nu voor het eerst elke avond zelf voor eten moeten zorgen. Dan ben ik toch blij dat ik daar wel ervaring mee heb! Al is het wel apart om ze steeds op je deur te horen kloppen om te vragen hoe ze champignons moeten verwerken!

Vrijdag was een dag waar weinig over te vertellen valt, uitgeslapen, aan Honours gewerkt en een stuk reisverslag geschreven. Die avond was het echter erg leeg overal (huisgenoten waren druk aan ‘t werk, of al naar een feestje toe en onbereikbaar) en dat was het eerste moment waarop ik wat heimwee voelde. Gelukkig was Laura nog zo lief om even op Skype me weer op te vrolijken en kon ik snel door naar de zaterdag.

Die stond namelijk wel vol. ’s Middags was er bij de Helsingkrona nation een zogenaamde Slip ’n Slide. Ze hadden op een lange helling plastic zeil gelegd en dat ingezeept en natgespoten. Dan kon je met een aanloop zo naar beneden glijden. Daar heb ik kennis kunnen maken met een heel aantal Helsingkroniten. Daarna moesten we waterballonnen gaan vullen, om ons voor te bereiden op het watergevecht met Krischan, de buurnation. 3 minuten lang intense strijd, waarbij de waterballonnen je om de oren vlogen en iedereen met warpaint en een peptalk klaar was gemaakt, volgde. Jammer genoeg waren onze waterballonnen veel sneller op dan die van Krischan, dus werden we volledig in de pan gehakt! Daarna nog een paar keer de zeepbaan af en weer gauw terug om op te drogen.

De zaterdagavond was er een internationaal feest gepland in Spoletorp North, net 100 meter van ons gebouw vandaan. Iedereen moest in land specifieke kleding komen, dus daar stond ik dan met een oranje voetbal shirt en een oranje theedoek met het Wilhelmus erop. We gingen er heen met een aantal huisgenoten, die je al snel kwijtraakt op een feest. De Nederlanders konden elkaar snel herkennen door het oranje en dat is toch leuk om ervaringen uit te wisselen. Het feestje was gewoon in een corridor, dus het werd al gauw erg druk. Met een Amerikaanse (Alyssa) en een Australiër gingen we even naar buiten om in de supermarkt (die hier gewoon tot 11 uur open zijn) wat extra bier te halen. Onderweg kwamen we de bouw van een grote loopbrug tegen, waar net het middenstuk van in de lucht hing. Overal stonden mensen te fotograferen, dus om maar niet te veel op te vallen, pakten wij ook maar onze telefoons en begonnen we ook maar foto’s te nemen. De avond werd een groot succes en nadat ik nog een huisgenoot (Katie) dronken terug naar huis heb proberen te brengen (met een pitstop in het huisje in de zandbak) en een andere Nederlandse van een paniekaanval en hyperventilatie heb gered, maakte de politie toch maar een einde aan het feestje.

Zondag was daarom een echte rustdag, lekker op ’t gemakje opstaan, af en toe wat aan universiteit gerelateerde zaken werken en natuurlijk m’n favoriete bezigheid: Skypen! Dat was het eigenlijk wel…

Dus maandag dan maar, de dag waarop ik mijn eerste college van Stellar Structure & Evolution zou krijgen. En toen bleek het alleen maar een introductie meeting te zijn, dus mocht ik na 45 minuten al weer naar huis… Toen gezellig met de woongroep omelet gevuld met champignons, ui, courgette, aubergine, aardappel, etc en een lekker plakje bacon ernaast gemaakt.

Dinsdag dan beter geprobeerd. Eerst met een college van Introductie to Astrophysics, waar we verdere informatie kregen over hoe je de afstand tot sterren kunt meten (parallax) en hoe je kunt beschrijven waar je ze ziet (gezien het feit dat de aarde steeds ronddraait om zichzelf en de zon, is dat nog niet zo makkelijk als je zou denken). Daarna dan toch echt m’n eerste echte college van ’t mastervak. Het was direct te merken dat dit op een ander niveau was. Ik had net voldoende tijd om op te schrijven wat de Brit te vertellen had (van een taalprobleem was dus geen probleem, waardoor hij nog sneller verder kon…), maar van nadenken kwam niet echt… Om een indruk te geven: de parallax methode waar we in het andere vak 1 uur over hadden gedaan, werd hier in 2 minuten er doorheen gejast. Dat maakt het ook wel gelijk erg interessant! ’s Avonds weer tijd voor wat gezelligheid in onze woonkamer.

Woensdag dan al weer. Elke dag van deze week hadden we wel iets van Stellar Structure en vandaag werd dat ingevuld door een uitleg van de bibliotheek (ze hebben hier gewoon speciaal voor Astronomie een eigen bibliotheek) en van welke pagina’s handig zijn om sterrenkundige/natuurkundige literatuur te vinden. Dat had naar mijn bescheiden mening ook best met slechts een mailtje gekund, nu kregen we namelijk telkens de link te zien en hoe de site eruit zag… Toen maar weer tijd voor een traditioneel Zweeds maaltje: Nacho’s! Om daarna de avond weer nuttig te moeten besteden…

Ik heb het gevoel dat dit verslag iets sneller gaat, ik ben namelijk alweer bij de donderdag aangekomen! Deze dag zat vol gepland, omdat vrijdag Laura een weekendje langs zou komen. Eerst weer een college van Astrophysics, waar we het hadden over wat we allemaal kunnen halen uit het licht van sterren (temperatuur, grootte, etc.). Toen naar mijn nation (Helsingkrona!) waar ik kaartjes moest halen voor een feest, daarna door om kaartjes te halen voor een Crayfish party (rivierkreeft met alle Zweedse tradities van dien). Ook vond ik bij mijn nation nog het krantenberichtje waar ik eerder voor was geïnterviewd (voor de oplettende lezer!) (zie foto onderaan, het is wel in het Zweeds, dus google translate?). Toen mijn kamer schoonmaken (je vriendin die langkomt blijkt daar een goed excuus voor te zijn) en gauw door naar mijn mastervak, waar we Problem Based Learning hadden.

Dit komt neer op in groepjes aan een set extra moeilijke problemen werken waar je daarna een verslag over moet schrijven. Het is een interessante manier om om te gaan met je theorie en zeker een kans om te kijken of je een groep kunt leiden (níet met “ij”). Ik zat in een nogal stille groep, dus nam samen met een Schotse (die voor de verandering géén rechten studeert) de leiding. Daarna een spannende avond, wachtende of de treinreis van mijn vriendin goed verloopt en intussen maar een was draaien en stofzuigen.

Hoe dit afloopt, lees je de volgende keer in het reisverslag! Komt Laura aan, is het weekend een succes en niet te vergeten: hoe vaak gaat Victor nog nacho’s eten?! Lees dit en meer binnenkort weer op victorinlund.waarbenjij.nu!